In het SEP wordt op pagina 19 gewezen op benchmarking als een mogelijke manier om robuuste data te genereren: ‘Other sources of robust data may include benchmarking against peer research units [..]’. Dat klinkt simpel, maar er wordt niet uitgelegd wat precies onder deze techniek/methodologie moet worden verstaan en hoe die precies is te operationaliseren.
Er zijn verschillende bezwaren tegen benchmarking in de strikte betekenis van een op kwantitatieve criteria (tijd, kosten, opbrengsten) gebaseerde vergelijking van prestaties. De voornaamste bezwaren zijn dat het niet goed mogelijk is zo'n vergelijking te maken en dat dit bovendien op gespannen voet staat met de geest en het doel van het SEP. Voor een nadere uitwerking van deze bezwaren zie de toelichting.
Om die reden is het raadzaam, indien men al aan benchmarking wil doen, uit te gaan van een minder strikte betekenis van de term, en te kiezen voor een meer kwalitatieve benadering: als een manier om de onderzoekseenheid te positioneren. Plaats, missie en strategie van de onderzoekseenheid worden daarbij in algemene termen afgezet tegen resp. gespiegeld aan die van vergelijkbare eenheden/instellingen. Een dergelijke positiebepaling kan buitengewoon zinvol zijn en zou zelfs de vorm kunnen krijgen van een casestudy.